Iedere maand stappen we aan boord bij één van de ligplaatshouders van onze haven. In juli 2016 was dat bij: 

P1050676

… Warren Elzinga en Maria Koenders

 

Op 17 juli arriveerden Warren en Maria in onze jachthaven (zie ook ‘het laatste nieuws’), nadat ze op 9 juli 2007 hier vandaan vertrokken voor een reis om de wereld. Destijds hadden ze het idee dat het voor 5 jaar was, maar het werd iets langer; 9 jaar zwerven ze over de wereldzeeën en nu komen terug met verhalen waar geen eind aan komt … uren praten ze enthousiast over hetgeen ze meemaakten en wie ze tegenkwamen.

Deze ‘aan boord bij …’ houden we het op de gebruikelijke vragen, maar wilt u meer lezen over de avonturen van dit mooie stel, dan verwijzen we graag naar hun blog, www.sy-nightfly.nl

 20160717_150944_resized

Warren en Maria, in Ketelhaven toegesproken bij hun aankomst op 17 juli jl.

  • Hoe lang zijn jullie ligplaatshouder in Ketelhaven?

Officieel zijn Warren en Maria geen ligplaatshouders, maar ‘winterliggers’. In de winter 2005/2006 en 2006/2007 hebben ze in Ketelhaven overwinterd. Er was toen geen zomerligplaats beschikbaar, dus weken ze uit naar Makkum, maar in 2007 zijn ze na de winter in onze haven gebleven tot hun vertrek op 9 juli 2007.

Het vertrek ………..  Dat bleek toch steeds weer het moeilijkste deel van de reis. Afscheid nemen van wat vertrouwd en veilig is. Iedere keer weer voelt het verlaten van een plaats waar het goed was als een overwinning. Niet voor niets dat bijvoorbeeld La Coruňa een verzamelplaats is van aspirant wereldreizigers is; mensen die ooit van plan waren een wereldreis te maken … en zover niet kwamen.

  • Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen?

Al heel lang liep Warren met het plan de wereld rond te varen en ze besloten hiervoor een eigen schip te bouwen. Het werd een Van de Stadt 34 van staal. Het casco, gebouwd bij scheepswerf Beisterveld in Gameren, kwam in juli 2004 bij ze in de tuin te liggen. Na werktijd en in de weekenden hebben ze samen het schip van binnen afgetimmerd. Vooral Warren had in die tijd de focus op zijn schip en alles wat daarbij hoorde en kon over weinig anders meer denken en praten. Redelijk egoïstisch, zegt hij ook zelf, maar als je met zoiets bezig bent dan heb je een tunnelvisie, alles draait om dat ene doel: met een goed uitgerust schip de wereld rond. Ook op zijn werk werd een oogje dichtgeknepen als hij onder werktijd, in rustige uurtjes, voorbereidingen trof voor de reis. In oktober 2005 was het zover dat de Nightfly te water kon in Arnhem. Ze weten nog goed dat het extreem laag water was en dat het schip uit de kraan in de modder zakte. Door een golf van een binnenvaartschip, dat net voorbij voer, kon de Nightfly over de drempel bij de uitgang van de haven komen. In Makkum werd het schip getuigd en kwamen de zeilen erop.

Omdat ze naar Antarctica wilden is de boeg extra verstevigd met 16 mm dik plaatwerk. De bouwer was ook heel enthousiast over de plannen en heeft voor eigen rekening de uitlaat, die bij nader inzien te laag zat, omgezet naar boven de waterlijn.

Verder is de buiskap, een stalen doghouse met kunststof ramen, erg goed bevallen. Bij hevige stormen en grote golfslag heeft die zijn dienst wel bewezen. Verder is het schip uitgerust met windvaansturing, een windgenerator, watermaker, zonnepaneel, radar en een korte golf zender om mail te ontvangen voor o.a. het weerbericht. Pas in Australië hebben ze AIS gekregen. Nadat ze 2 keer bijna een aanvaring met een vrachtschip hadden, bleek dit voor zeezeilers geen overbodige luxe. Vrachtschepen letten meer op AIS dan op radar en het geeft rust als je weet dat men jou tijdig opmerkt.

Het verfsysteem dat op het onderwaterschip was aangebracht (blauwe antifouling) bleek van zeer goede kwaliteit. De Nightfly haalden ze iedere 2 jaar uit het water voor een onderhoudsbeurt en de laatste keer kwamen ze zelfs nog de eerste blauwe laag tegen.

  • Wat is de naam van het schip?

Nightfly is eigenlijk een zelfverzonnen naam, afgeleid van de naam Midnight Flyer, die ze tegenkwamen op een schip bij de werf in Arnhem.

Nightfly is Engels, kort en goed te begrijpen over de marifoon. En in alle jaren zijn ze geen ander schip met deze naam tegengekomen. Zou het een unieke naam zijn?

  • Is dit jullie eerste schip?

Hiervoor bezeilden ze in Heteren een Sailhorse, 6 meter lang open zeilboot. Daarna dus de Nightfly en nu een 32 meter lang woonschip. “We nemen grote stappen!”

In de 9 jaar dat ze zijn weggeweest, kwamen ze herhaaldelijk terug naar Nederland, o.a. om nieuwe kleinkinderen te begroeten. Tijdens de laatste thuisreis  hebben Warren en Maria de ‘Iris’ gekocht; een zg. luxe motor, varend woonschip, dat dit jaar nog een ligplaats bij Zaltbommel heeft. Hierop gaan ze wonen en hopelijk, na pensionering, varen.

De Nightfly komt te koop, maar niet voordat zij technisch helemaal is nagekeken en alles weer een lakje en een verfje heeft gehad. Maar onderweg heeft Warren het schip ook steeds goed onderhouden, zodat er nooit van enige roest sprake was. Het gaat ze uiteraard wel aan het hart, maar de tijd ontbreekt straks als er ook weer gewerkt moet worden.

  • Wat was jullie zeilgebied het afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar?

Het afgelopen jaar, juli 2015 – juli 2016, hebben ze gevaren vanaf de Malediven/Seychellen in de Indische Oceaan, via Madagaskar, Zuid-Afrika, St. Helena, naar Ascension, de Azoren en door het Engels Kanaal terug naar Nederland.

reis Warren en Maria

De totale reis

Even wat cijfers: Een lange oversteek hadden ze in het eerste jaar; van de Canarische eilanden naar Brazilië. Deze duurde 24 dagen achtereen. De langste overtocht was 33 dagen, dit was (op de terugreis) van Ascension naar de Azoren. Beide dus over de Atlantische Oceaan.

Over het algemeen voeren ze 100 mijl per dag. In totaal hebben ze 60.000 mijl afgelegd.

En wat je zoal doet aan boord? Niet veel … want de alledaagse zaken, zoals eten koken, wassen en zelfs tanden poetsen waren vermoeiend en je moest je krachten sparen voor als het echt nodig was. Overdag namen ze vooral hun rust en ’s nachts liepen ze wachten van 3 uur, tussen 19.00 en 7.00 uur.

Veel pech hebben ze eigenlijk niet gehad: bij de eerste echte storm voor de kust van Argentinië sloeg het reddingsvlot overboord. En bij een andere storm scheurde het grootzeil, dat Warren ter plaatse wilde repareren. Toen dat onbegonnen werk bleek, besloten ze toch maar het grootzeil te strijken en kwam, in het donker (onheil was er áltijd in het donker!) de naaimachine op tafel en hebben ze zo goed en kwaad als het ging het grootzeil gerepareerd.

En op de Indische Oceaan is de voorstag gebroken.

  • Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Warren (59) is altijd werkzaam geweest in de energiewereld. Zijn laatste werkgever was NUON. Maria (55) heeft gewerkt in het bankwezen en, in haar laatste baan, bij een financieel rentmeester kantoor.

Warren heeft 2 dochters en samen hebben ze 7 kleinkinderen, die allen geboren zijn in de tijd dat ze op reis waren.

P1050672

Warren met jongste kleinzoon Warren en havenmeester Dick

  • Hebben jullie nog dromen voor de toekomst?

Als we klaar zijn met werken willen we graag met de ‘Iris’ door Europa reizen, naar de Middellandse Zee of naar de Oostbloklanden. Er is een autokraan aan boord, zodat we ook het achterland kunnen bekijken en ook af en toe terug kunnen naar Nederland.

  • Hebben jullie nog tips voor andere zeilers?

Een bijzonder praktische tip is het eerste wat ze te binnen schiet: een boodschappenkar op wielen is onontbeerlijk gebleken tijdens hun reis. Voor het versjouwen van boodschappen, gasflessen of jerrycans.

Maria voegt eraan toe: heb je een droom en de kans om deze te verwezenlijken: doe het! Het kost offers, maar je wordt er zóveel rijker van! Ze zou iedereen het sterke en blije gevoel gunnen van vrijheid om te gaan doen wat je wilt, wat ze ervaren heeft voordat ze vertrokken.

En Warren besluit met hun reismotto: Don’t sail faster than your guardian angel can fly!