We gaan aan boord bij… Het en Jeroen uit Hellendoorn box 421.
In de winterperiode zijn er maar weinig mensen in de haven. Maar Hetty en Jeroen, héle nieuwe ligplaatshouders, maken regelmatig een wintertochtje vanuit Ketelhaven. Hieronder hun antwoorden op onze vragen:
Hoe lang liggen jullie al in Ketelhaven?
Sinds 25 november 2020.
Waarom hebben jullie voor Ketelhaven gekozen als nieuwe haven?
Wij vinden Ketelhaven, en het Ketelmeer een geweldige plek met een fijne sfeer, het voelt als een tweede thuis al vanaf dag 1 toen we als passant langskwamen met onze Marieholm IF.
Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen?
Wij zeilen met een Marieholm 26 uit 1978, een Zweedse langkieler getekend door Tord Sundén, en gebouwd door Marieholms Bruk. Heeft zeilnummer 324, en was een flinke opknapper toen we haar kochten.
Wat is de naam van het schip en waarom heet het zo?
Våghals, het is Zweeds voor Waaghals, dat was al de naam toen we haar kochten. Maar wij vinden het een leuke naam, vooral omdat wij zelf geen waaghalzen zijn.
Is dit jullie eerste schip?
Nee dit is niet ons eerste zeilboot. Wij zijn begonnen met een Dehler Varianta, een opknapper die half was gezonken in een kanaal in Almere. Wij hebben die in een winter volledig opgeknapt, en daar een jaartje mee gezeild. En toen werd ik verliefd op de Nordic Folkboat, het verliefd worden, gebeurde op het Ketelmeer, toen we met flinke wind worstelde om richting het IJsselmeer te komen, en een houten Nordic folkboat ons voorbij kwam “ploegen”! Dat vond ik zo’n indrukwekkend en mooi gezicht, en dan ga je op onderzoek en lezen, en dan kom je al gauw bij bij Tord Sundén uit, want hij heeft die o.a. ooit getekend, en wat blijkt hij heeft ook een polyester variant ontworpen mid jaren 60. Zo zijn we uiteindelijk gevallen voor een opknapper Marieholm IF uit 1970, die heb ik ook helemaal opgeknapt in 2 winters, en de IF hebben we weer ingeruild voor de huidige Marieholm 26, genaamd Våghals, dus inmiddels al 3 zeilboten gehad sinds eind 2016 toen we met zeilen begonnen.


Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?
Hetty ( 36) werkt in de zorg op een kleinschalige verpleegafdeling met dementerende bewoners en Jeroen (36) is klusjesman. De golden retriever heet Dana en de Heidewachtel heet Nora.
Wat is het zeilgebied afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? En wat is jullie verste bestemming ooit geweest?
Ketelmeer, IJsselmeer en Markermeer is het gebied geweest waar wij de afgelopen jaren het meeste hebben gezeild. Voor ons ligt het plezier in het zeilen zelf, de eindbestemming is niet zo heel erg belangrijk.
Voor Hetty is de verste bestemming Muiderzand geweest, voor Jeroen is dat Fiskebäckskil (westkust Zweden) geweest met zijn maat Tjitse. Fiskebäckskil was geen bestemming, maar het vertrekpunt om de prachtige zeilboot van Tjitse terug te zeilen naar Nederland.
Nog dromen voor de toekomst?
De kilorace winnen, en naar Zweden zeilen in Våghals.
Hebben jullie nog tips voor andere zeilers?
Voor beginnende zeilers: leer goed zeilen in licht weer condities, daar steek je echt veel van op over het aan de gang houden van een zeilboot!
Toen ik met zeilen begon, wist ik helemaal niets van zeilen of van zeilboten.
En daarom zijn wij een aantal keren in de problemen gekomen, zo ook tijdens ons 2de zeiltochtje ooit. Van de schaal van BFT had ik nooit gehoord, en ook niet wat lager wal was, of wat de bedoeling van reven is. Ik zei tegen mijn vrouw: “Ga je mee zeilen? Er is wind want het fluit zo lekker langs de masten heen” een havengenoot keek mij heel zorgelijk aan. Wij gingen zeilen, en in het begin ging het best lekker, en sportief, maar ja hoe kom je nu terug bij de haven?
Overstag gaan lukte niet, want we zaten aan lager wal van het Markermeer, en de korte golfjes halen al je snelheid eruit. “Dan maar het motortje aan?” opperde Hetty die ondertussen vrij angstig keek. Ondertussen wel de zeilen naar beneden, want het waaide echt hard, maar helaas lukte het op de motor ook niet, want de buitenboordmotor kwam steeds uit het water, wederom door die korte golfjes, ondertussen kwam de oever steeds dichterbij.
Inmiddels volledig doorweekt van buiswater, moesten we toch echt even goed gaan nadenken. Uiteindelijk de fok gehesen, en daarmee genoeg helling/balans gecreëerd om de motor in het water te houden, om zo genoeg vermogen te hebben om overstag te gaan. Zo zijn we zo van lager wal weggekomen, om vervolgens weer naar de haven te kunnen zeilen.
Toen heb ik geleerd dat het trimmen van je zeilen, het vooraf bekijken van het weer en plannen van je reis erg belangrijk is. Wat ik ook heb geleerd is dat je als zeiler nuchter moet zijn, en makkelijk moet kunnen aanpassen aan situaties waarmee je wordt geconfronteerd.
Situaties van waar je eigenlijk geen idee hebt wat je moet doen, maar toch snel kunt uitvogelen hoe je dat gaat oplossen.
Van die dingen ga je in het zeilen, maar ook in je dagelijkse leven veel plezier van hebben.